Verslag bezoek hyperbare kamer UZA op 31/03/2014

Nieuwsbericht

Maandag 31/03/2014 gingen we nog eens met de duikclub naar de caisson om een droge duik te doen naar 30 meter.

Om 20u45 uur waren we zoals afgesproken met 12 aanwezig in de inkomhal van het UZ in Wilrijk. Iedereen had vooraf het doorgestuurde filmpje bekeken over de behandeling van decompressieongevallen in de hyperbare kamer van het UZA.

We begonnen met een wandeling door de gangen van het UZ om in de spoedafdeling terecht te komen. Daar dienden we nog even te wachten in de wachtzaal omdat er nog een andere duikclub aanwezig was die zijn droge duik aan het afwerken was.

Na een korte introductie door de bedienaar van de hyperbare kamer mochten we de caisson betreden.

Tijdens de “afdaling” naar 30 meter vroeg de operator regelmatig of alles nog in orde was en af en toe moesten we toch eens stoppen om de oren geklaard te krijgen. Toch een groot verschil met “onder water”. Je moet je oren veel sneller klaren in de caisson en ook veel meer keren.

Op het scherm in de caisson konden we de temperatuur en de diepte continu opvolgen.

Vanaf 20m veranderde de sfeer : (bijna) iedereen begon te klinken als een smurf (met een hoog stemmetje), je begint een beetje te zweten daar de temperatuur oploopt tot zo’n 30°C en de groep begint flauwe grapjes te vertellen (dieptedronkenschap ???).

De meegebrachte ballonnen begonnen kleiner en kleiner te worden. Sommige meegebrachte duikcomputers gaven de juiste diepte aan, andere dan weer niet. Misschien volgende keer toch gewoon alle computers in de waterbak steken…

Op 30m aangekomen, was de door Danny meegebrachte kniebescherming in neopreen, volledig bij mekaar gedrukt en was nog maar enkele mm dik. Dit om aan te tonen dat ons duikpak tijdens een duik ook bijeengedrukt wordt en dus op diepte dunner is dan in open lucht.

Het stijgen naar de “oppervlakte” werd zonder problemen afgehandeld. De temperatuur in de caisson daalde terug tot de 26°C waarmee we vertrokken waren. De vrolijke stemmetjes verdwenen en de ballonnen kwamen terug tot hun initiële afmetingen.

Eenmaal terug op 0 meter kon de grote deur geopend worden. Iedereen stapte uit en mocht boven nog een bezoekje brengen aan de bedieningseenheid van de installatie. Nadien werd de duik in het logboek opgeschreven en kregen we een nog een stempel van het UZ.

Om de avond af te sluiten trokken sommigen nog naar een dichtbijgelegen drankgelegenheid (waar het blijkbaar nog lang heeft geduurd …), anderen moesten dringend naar huis om te gaan studeren voor hun duikexamen van de volgende dag of omdat ze gewoon vroeg moesten opstaan.

Een grote dank aan het personeel van de spoeddienst van het UZA die dit bezoek hebben mogelijk gemaakt! Als het nog kan en mag organiseren we dit volgend jaar zeker opnieuw!

Uw verslaggever, Thomas

Meer info over een behandeling in de hyperbare kamer van het UZA kan je hier vinden : http://www.uza.be/hyperbare-kamer